Niesamowita rekonstrukcja twarzy. Kobieta z epoki brązu ożyła

Znalezione w 1997 roku szczątki młodej kobiety dostarczają nowych informacji na temat wyglądu ludzi epoki brązu. Szkielet „kobiety z Upper Largie” został odkryty podczas prac w kamieniołomie, gdy jedna z koparek niespodziewanie odkryła kości. Młoda kobieta zmarła na terenie dzisiejszej Szkocji niemal 4000 lat temu.  

Naukowcy nie wiedzą zbyt wiele na temat „kobiety z Upper Largie” nazwanej tak na cześć kamieniołomu Upper Largie. Jednak najnowsza rekonstrukcja popiersia kobiety pokazuje, jak mogła ona wyglądać we wczesnej epoce brązu.

Uzyskany obraz przedstawia kobietę z ciemnymi warkoczami, ubraną w strój ze skóry jelenia. Jej wyraz twarzy wydaje się sugerować, że patrzy na kogoś w pobliżu. Rekonstrukcja była możliwa, dzięki wydrukowanej w 3D czaszce. Uzyskaną rzeźbę można oglądać aktualnie w Kilmartin Museum w Szkocji.  

Nillson przede wszystkim musiał uzyskać czaszkę kobiety, aby móc zwrócić jej twarz za pomocą gliny. Dzięki tomografii komputerowej udało się stworzyć model czaszki i wydrukować ją za pomocą technologii 3D. Następnie artysta wziął pod uwagę jej płeć, wiek, wagę oraz prawdopodobne pochodzenie etniczne, by określić grubość tkanki.  

Musiał stworzyć twarz kobiety w wieku około 20-30 lat, wykazującej oznaki niedożywienia w pewnym okresie życia. W tym celu wykorzystał wykresy współczesnych osób pasujących do tych cech. Na podstawie kształtu czaszki wywnioskował, że kobieta miała szeroko osadzone oczy oraz prawdopodobnie lekko zadarty nos.

Analiza szkieletu, w szczególności odnalezionych zębów, wykazała, że kobieta w chwili śmierci miała prawdopodobnie około dwudziestu kilku lat. Co więcej, doświadczyła okresów choroby bądź niedożywienia. Datowanie radiowęglowe potwierdziło, że żyła między 1500 a 2200 rokiem p.n.e., czyli we wczesnej epoce brązu.  

Obecność różnych izotopów lub wersji strontu z jej szczątków sugeruje, że dorastała lokalnie w Szkocji. Naukowcy nie byli w stanie wyodrębnić jej DNA w związku z czym, jej pochodzenie etniczne, w tym skóra, oczy i włosy, pozostają zagadką.  

Jedyną podpowiedź stanowiły odnalezione w jej grobie fragmenty ceramiki pucharów dzwonowatych, co sugeruje, że była częścią kultury, której nazwa pochodzi od charakterystycznych naczyń w kształcie dzwonów.  

Kultura pucharów dzwonowatych rozpoczęła swoją bytność w Europie Środkowej od ludzi, których przodkowie pochodzili ze stepu euroazjatyckiego. Do Wielkiej Brytanii dotarła około 2400 roku p.n.e. i prawdopodobnie zastąpiła większość mieszkańców, w tym społeczności neolityczne, które budowały pomniki takie jak Stonehenge.