Zanim nadeszła Viagra

Od momentu oficjalnego pojawienia się na rynku Viagry - specyfiku podnoszącego męską sprawność seksualną - uchodzi ona za produkt, który zrobił największą karierę w dotychczasowej historii farmakologii.

Jest to nie tylko zdecydowanie najlepiej sprzedający się wyrób farmaceutyczny, ale jednocześnie jeden z najbardziej znanych na świecie leków. Trzeba jednak wiedzieć, że od wieków, a nawet tysiącleci, ludzie znali całe mnóstwo naturalnych afrodyzjaków, które powszechnie stosowano. Dopóki nie nadeszła Viagra używano tego, co dała natura. A dała naprawdę dużo...

Agawa

W Meksyku oraz we wszystkich rejonach subtropikalnych i suchych tropikalnych rośnie wiele gatunków agaw, które różnią się tylko wielkością i kształtem kwiatów. Niektóre wielkolistne gatunki nadają się do produkcji włókna (A.sisalana), a wielu używano już w czasach przedkolumbijskich w tubylczej medycynie. Duże znaczenie ma wino z agawy, zwane pulque. Powstaje ono przez fermentację słodkiego soku wydobywanego z łodyg rośliny. Zwłaszcza temu oszałamiającemu produktowi z agawy przypisuje się właściwości afrodyzyjne. Niektórzy mieszkańcy Meksyku wzmacniają działanie wina, dodając do niego kilka ziaren bieluni dziędzierzawej lub ololiuqui-ranke. Z agave tequilana destyluje się tequilę. Z innych gatunków wytwarza się wódkę zwaną mezcal. W Oaxaca często wkłada się do tego napoju żyjącego w łodygach agawy robaczka (gusano). W ten sposób podobno potęguje się rozkosz miłosną.

Reklama

Ananas

Indianie od stuleci używają wszystkich części tej rośliny jako leku, dojrzały owoc lub wyciśnięty z niego sok ma działanie moczopędne i szczególnie dobrze wpływa na trawienie. Ananas uchodzi także za afrodyzjak. W tym celu spożywa się go z proszkiem chili lub z miodem w zalewie z białego wina. Podobno szklaneczka tego napoju wypijana codziennie pobudza siły miłosne. Owoc ananasa zawiera enzym ułatwiający przyswajanie białka, jest bogaty w cukier gronowy, substancje mineralne i witaminy. Spożywanie go poprawia zdrowie, odtruwa i oczyszcza organizm.

Awokado

Wiecznie zielone, dochodzące do 18 metrów, silnie rozgałęzione drzewo awokado rośnie tylko w okolicach tropikalnych. Pochodzi prawdopodobnie z Jukatanu i uprawiane było przypuszczalnie przez Indian Majów. Owoce mają twardą, chropowatą, intensywnie zieloną skórkę i żółtawy, tłusty miąższ; mają one dużą, brązową pestkę. Drzewo uprawia się przeważnie dla jego smacznych, wartościowych owoców. Awokado jest cennym środkiem żywnościowym Indian. Pestki i inne części rośliny używane są także w indiańskiej medycynie; liście służą jako lek przeciwko gorączce, oliwka z owoców pomaga na liszaje, kora i miąższ na choroby kobiece. Pestki i miąższ uchodzą za afrodyzjaki Działa też wzmacniająco.

Bazylia

Znane są rozmaite gatunki bazylii, wszystkie pochodzą z Azji południowej, niektóre bardziej nadają się na przyprawy, inne są skuteczniejsze w medycynie, jeden z gatunków uchodzi za święty. Tulasi (Ocimum sanctum) jest jedną z najbardziej świętych roślin Hindusów. Poświęcona bogini Lakszmi i jej małżonkowi Wisznu, hodowana jest na ołtarzach, w ogrodach domowych albo w miejscach kultu religijnego. Składa się jej ofiary i kieruje do niej modły. Należy codziennie zjadać jeden liść tulasi, by wyrazić swoją religijną cześć, zachować zdrowie i płodność, a także w obronie przed demonami. Roślina daje nie tylko wspaniałe zdrowie, lecz również obdarza wierzącego pełnią życia seksualnego, które nigdy nie spowszednieje. Popularnej przyprawowej odmianie bazylii (Ocimum basilicum) też przypisuje się moce afrodyzyjne. Wszystkie rodzaje bazylii zawierają olejki eteryczne, garbniki i witaminy.

Ale nie tylko egzotyczne odmiany jarzyn czy owoców uważane są za afrodyzjaki. Z pewnością większość nie zdaje sobie z tego sprawy, ale za afrodyzjak uważana jest także...marchew, czy pietruszka.

Marchew

Jest starą rośliną ogrodową, pochodzącą prawdopodobnie z Europy Wschodniej lub z Azji. Uprawia się ją przeważnie ze względu na jej pomarańczowy, długi, mięsisty korzeń, który jest spożywany na surowo lub gotowany. W wielu okolicach marchew jest chętnie stosowaną jarzyną. Szczególnie zdrowe jest spożywanie surowej marchwi. Od czasów starożytnych marchew jest także znaną rośliną leczniczą i często opiewanym afrodyzjakiem. Korzeń uchodzi za moczopędny, ma działanie aborcyjne i pobudza chęć do spółkowania; w Azji wschodniej używana jest niekiedy jako namiastka żeń-szenia i jako środek wzmacniający. Świeża marchew jest bogata w karoten i witaminę A.

Pietruszka

W dużych dawkach działa silnie pobudzająco. Ta wieloletnia, baldaszkowata roślina ma długi, mięsisty, palowy korzeń, dochodzący do 80 centymetrów długości, jest od starożytności rozpowszechnioną rośliną ogrodową. Świeże ziele stanowi doskonałą, popularną przyprawę. Aromatyczny korzeń używany jest przeważnie w medycynie. W starożytności pietruszka uchodziła za symbol odrodzenia. Ma podobno siłę dawania nowego życia. W średniowieczu za pomocą łodygi odprawiano czary miłosne, a na początku ery nowożytnej korzeń dodawano do maści i eliksirów czarownic, w celu wywołania erotycznych ekstaz. Korzeń jest bogaty w olejek eteryczny, składający się przeważnie z apiolu. Apiol ma działanie pobudzające, lekko psychotropowe i moczopędne. Drażni również macicę, takie podrażnienie może działać seksualnie stymulująco.

Chrzan

Pochodzi z Europy wschodniej, używany jest przeważnie jako przyprawa, rzadziej jako lek. Jest to wytrzymała, biało kwitnąca bylina; ma długie mięsiste korzenie, często zaskakująco podobne do penisa podczas erekcji. Chrzan uprawiany jest od XII wieku, zanim odkryto egzotyczne przyprawy, jego starty korzeń był głównym dodatkiem do potraw mięsnych i służył jako przyprawa do sosów ze śmietaną. Tak jak inne ostre przyprawy, chrzan ma opinię środka pobudzającego miłość. Zwłaszcza chętnie spożywa się go w stanie wyczerpania seksualnego, by odzyskać siły. Chrzan jest bogaty w witaminę C i składniki mineralne (potas, wapń, magnez, żelazo), poza tym zawiera olejek eteryczny i rozmaite enzymy. Pobudza funkcje żołądka i jelit, działa odflegmiająco, moczopędnie i podnosi ciepłotę ciała. Chrzan może być jednak silnym alergenem.

Seler

Jest rośliną ogrodową, ziela używa się do zup, ale jest także stosowane w medycynie ludowej. Korzeń często spożywany - uchodzi za szczególnie zdrowy i pożywny. W starożytności wierzono, że przynosi szczęście, i zawieszano go w domach. Seler jest w Europie jednym z najbardziej znanych afrodyzjaków. Niezliczone pieśni ludowe nawiązują do pobudzających siły miłosne korzeni. Przede wszystkim surówka z selerów podsyca podobno żar miłosny i wzmacnia odpowiednie organy. Korzeń selera zawiera olejek eteryczny i wiele ważnych dla życia składników mineralnych (żelazo, wapń, magnez, siarkę, fosfor). Spożywanie surowego selera dodaje ciału sił i utrzymuje je w zdrowiu.

Słonecznik

Hodowali go Indianie w północnym Meksyku prawdopodobnie przed przeszło 3000 lat, szybko rozprzestrzenił się w całej Ameryce i wreszcie przybył do Azji i Europy. Od XVI wieku hoduje się go jako roślinę ozdobną i na plantacjach. Wielkie kwiaty słonecznika w kształcie talerza o lśniących, żółtych płatkach już w dawnej Ameryce uchodziły za symbol słońca. Powstające we wnętrzu kwiatu nasiona służą jako środek żywnościowy. Ziele, zwłaszcza płatki kwiatu, są starym środkiem leczniczym. Stosuje się je jako odwar przy dolegliwościach reumatycznych i żołądkowo-jelitowych. Starożytni Majowie gotowali płatki kwiatów i pili jako afrodyzjak. Płatki kwiatu i części zielone zawierają jako główną substancję biologicznie czynną kwas chlorogenowy, który działa stymulująco na seks. W pestkach słonecznika znajdują się nienasycone kwasy tłuszczowe i witamina E, która ma korzystny wpływ na narządy płciowe. Lonicerus zaleca smażyć świeże płatki słonecznika z solą i pieprzem, ponieważ dają one "większą moc do małżeńskich poczynań".

Pokrzywa

Działa drażniąco na skórę, pobudza obieg krwi, rośnie obficie na ugorach, na obrzeżach dróg, w ogrodach i na łąkach, może dochodzić do półtora metra wysokości. Liście ma ząbkowane, pokryte parzącymi włoskami, ustawione naprzeciwlegle. W parzących włoskach znajduje się silnie drażniąca skórę trucizna pokrzywowa. Od starożytności ta właściwość wykorzystywana jest jako stymulator seksualny. Partnera chłoszcze się pokrzywą po nagim ciele, szczególnie w okolicy narządów płciowych, tak długo, aż nastąpi erekcja albo uczucie rozkoszy. Ale także preparaty pokrzywowe od dawien dawna uchodzą za afrodyzjaki. Zażywa się na przykład nasiona pokrzywy.

Tatarak

Roślina bagienna pochodząca z Azji południowej, rośnie przeważnie w wodach stojących, w bagnistym podłożu tatarak tworzy długie, półtorametrowe kłącze z sięgającymi w głąb korzeniami. Rozmnażanie rośliny następuje przez kłącze. Tatarak wypuszcza grube, mieczykowate łodygi, które produkują olejek eteryczny zawierający azaron. Kłącze tataraku od czasów starożytnych używane jest do kąpieli leczniczych, do okadzania i sporządzania herbat. Często przypisuje się tatarakowi działanie magiczne. Indianie Ameryki Północnej, gdy są zmęczeni, żują korzenie tataraku albo wąchają sporządzony z nich proszek. Korzeń tataraku podobno utrzymuje młodość, wzmacnia zdrowie i pobudza życie seksualne. W celach afrodyzyjnych poleca się większe dawki. Kąpiel w tataraku podobno wzmacnia żądze erotyczne.

Piołun

Lśniące srebrzyście ziele rośnie na nasłonecznionych zboczach i na skalistych równinach, można je uprawiać także w osłoniętych miejscach jako roślinę ogrodową. Podczas silnego nasłonecznienia lub przeczesywania pierzastych liści ziele wydaje charakterystyczny aromatyczny zapach. Piołun należy do najstarszych roślin leczniczych; w starożytności poświęcony był młodej, uwodzicielskiej bogini Artemidzie. Miał zawsze duże znaczenie w ludowej ginekologii. Gałązki piołunu służyły jako środek miłosny, w Meksyku suszone liście piołunu pali się w zastępstwie marihuany i podobno wywołują euforyczno - afrodyzyjne stany. W XIX wieku sporządzony z piołunu absynt uchodził za sławny narkotyk cyganerii. Podobno uskrzydla on nie tylko siły twórcze, ale także siły miłosne. Piołun zawiera tujon, który ma działanie psychodeliczno - afrodyzyjne, ale także toksyczne.

Pieprz czarny

Jest pnączem rosnącym tylko w tropikach, osiąga 15 metrów długości, jest mocno rozgałęziony, bardzo elastyczny i ma jajowate lub sercowate liście oraz zwisające kłosowate kwiatostany długości 8-10 centymetrów. Owoce są wielkości grochu, początkowo zielone, gdy dojrzeją - czerwonawe, kwitnie cały rok i stale ma dojrzewające owoce. Pieprz jest chyba najbardziej znaną przyprawą i odegrał znaczącą rolę w historii kultury. Pieprz uchodzi zarówno w azjatyckiej, jak też w europejskiej medycynie ludowej za dobry afrodyzjak. Zawiera alkaloid (piperynę) drażniący błonę śluzową. Blisko z nim spokrewniony pieprz kubeba (Piper cubeba) rośnie w Indonezji. On także jest używany jako afrodyzjak i zawiera substancje biologicznie czynne, stymulujące pociąg płciowy.

Czosnek

Pochodzący z Azji centralnej czosnek rozpowszechnił się bardzo wcześnie na całej kuli ziemskiej, uprawia się go dla jego cebul, służy jako pożywienie, przyprawa, lek i jako afrodyzjak, stosowany jest także w wiedzy magicznej. Czosnek był często chwalony jako cudowny lek. Jako afrodyzjak znany był już w starożytnym Egipcie, Rzymianie poświęcili go bogini płodności Ceres i sporządzali z niego napój miłosny z dodatkiem odrobiny kolendry (Coriandrum sativum). W wielu starych książkach zielarskich można wyczytać, że roślina ta pobudza do nierządu, poza tym leczy impotencję spowodowaną złymi czarami. Podobno spożywanie posiłków z dużą ilością czosnku ma często działanie erotyzujące. Substancje czynne zawarte w tym ostrym olejku eterycznym o charakterystycznym zapachu działają jak antybiotyk i aktywizują komórki.

Lubczyk

Pochodzi z Azji południowo-zachodniej, należy w wielu krajach do hodowanych roślin przyprawowych, jest to dochodząca do 2 metrów bylina o mocnym korzeniu. Na wiosnę z korzenia wyrastają jasnozielone pędy, które stopniowo przeistaczają się w ciemnozielone, rozgałęzione, długie łodygi z nielicznymi ząbkowanymi liśćmi. Do przyprawiania potraw nadają się młode, jasnozielone, świeże liście. Zarówno części naziemne, jak i korzeń uważa się od starożytności za afrodyzjak. Ze świeżego korzenia sporządza się napoje miłosne, którym nie może się podobno oprzeć najbardziej oporna dziewczyna. Roślina uchodzi za symbol miłości.

Mak

W całej roślinie, a zwłaszcza w torebce nasiennej, znajduje się gęsty, mleczny sok. Kiedy torebki w pełni dojrzeją, roślina powoli usycha, torebka otwiera się i małe szare lub czarne nasiona wypadają na ziemię. Mak rośnie we wszystkich ciepłych strefach na całym świecie. Należy do najstarszych roślin uprawnych, dawniej poświęcano go bogom. Ogromne znaczenie zyskał z powodu opium, które pozyskuje się ze zgęszczonego soku mlecznego. Jest to prastary lek, ale także wielce ceniony afrodyzjak. Opium jest mieszanką substancji biologicznie czynnych o działaniu pobudzającym i narkotycznym.

Lulek czarny

Jest to roślina dochodząca do 80 centymetrów wysokości, występująca na odłogach, ciepłych obrzeżach dróg i na obszarach o klimacie zbliżonym do stepowego. Ma kleiste, ząbkowane liście i żółte, charakterystycznie żyłkowane lejkowate kwiaty o niemiłej woni. W języku ludowym nazywa się te niezwykłe kwiaty oczami diabła. Owoce stanowią torebki z otwierającym się wieczkiem, wypełnione drobnymi, czarnymi nasionami. Kiedy się te nasiona podgrzewa, pęcznieją. Wydobywa się z nich biała, podobna do mleka substancja. Dym z tych nasion stosowany był dawniej jako środek przeciw bólom zębów, nasiona palono także w średniowiecznych łaźniach, by stworzyć wśród gości erotyczny nastrój. Lulek od czasów starożytnych był używany jako lek i środek do przepowiedni. Ale zawsze uważano, że służy on czarom i czarnej magii. Ponoć czarownice wytwarzały z niego swoje zakazane, odurzające napoje miłosne.

I. Kutrzuba

MWMedia
Dowiedz się więcej na temat: awokado | kwiaty | symbol | Indianie | owoce | rośliny | zdrowie | marchewka | nasiona | viagra | roślina
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy