Najtragiczniejsze powodzie świata

Powódź, której skutki odczuwalne były przez niemal 700 lat, miała miejsce 14 grudnia 1287 roku. W wyniku gwałtownego sztormu zalane zostały rozległe tereny położone nad Morzem Północnym, na terenie dzisiejszej Holandii i Niemiec.

Gwałtowne, choć krótkotrwałe deszcze zniszczyły pas lądu oddzielający morze od jeziora Binnesee. W ten sposób powstała zatoka Zuiderzee, która dopiero w latach 30. XX wieku, w wyniku budowy sztucznej zapory, zmieniła się na powrót w jezioro nazwane Usselmeer. Powódź św. Łucji (dzień przed powodzią obchodzono jej święto) pochłonęła ok. 80 tys. ofiar, a więc o 20 tys. mniej niż Powódź św. Feliksa. Podczas obfitych opadów, które rozpoczęły się 5 listopada 1530 roku, zalane i zniszczone zostały tereny Flandrii (do dziś dzień rozpoczęcia powodzi wspomina się jako "diabelską sobotę").

Jedna z najdłuższych powodzi XX na terenie Europy rozpoczęła się 20 stycznia 1910 roku w Paryżu. Przez niespełna miesiąc (do 18 lutego), w stolicy Francji nieustannie padał deszcz, który zagrażał nie tylko mieszkańcom miasta, ale także kilku spośród najcenniejszych zabytków świata. Wody Sekwany poważnie uszkodziły fundamenty Luwru, a także zmieniły ulice Paryża w rwące potoki, którymi, zgodnie z tymczasowym prawem, można było poruszać się łodziami.

Zobacz, jak w 1910 r. wyglądały zalane ulice Paryża:

17 lat później miała miejsce najtragiczniejsza powódź w historii Stanów Zjednoczonych. Już jesienią 1926 roku poziom wód na wielu odcinkach Missisipi znacząco się podniósł (było to spowodowane przedłużającymi się opadami, które występowały m.in. w Missisipi, Arkansas, Oklahomie, Kansas i Missouri). Z powodu stałego zagrożenia powodzią w wielu stanach przygotowywano bądź umacniano istniejące wały przeciwpowodziowe, jednak zabezpieczenia okazały się nieskuteczne.

Wiosną 1927 roku rzeka Missisipi wylała ( w najszerszym miejscu rzeka miała... ok. 95 km.), pod wodą znalazło się ponad 70 tys. km kwadratowych (na niektórych terenach woda miała 10 m głębokości). Szacuje się, że ponad 700 tys. ludzi musiało opuścić swoje domy. Kataklizm obnażył nie tylko niedoskonałości konstrukcyjne wałów przeciwpowodziowych, ale także rasizm amerykańskiego społeczeństwa. Podczas ewakuacji pierwszeństwo miały białe kobiety, czarnoskórych obojga płci kierowano do niebezpiecznej pracy na wałach lub do obozów pracy. Powódź zainspirowała wielu twórców m.in. Memphis Minnie, która napisała piosenkę "When the Levee Break" (nową wersję zaproponował w 1970 r. zespół Led Zeppelin) czy Randy'ego Newmana.

Posłuchaj piosenki "Louisiana 1927" Randy'ego Newmana i zobacz, jak wyglądała największa powódź w USA:

Zdecydowanie najbardziej tragiczną, jeśli chodzi o ilość ofiar, była powódź, która w 1931 roku spustoszyła Chiny. Gwałtowne wylewy największych chińskich rzek (Huang He, Jangcy), spowodowane były wiosennymi roztopami i długotrwałymi, bardzo obfitymi opadami. Podczas trwającej 4 miesiące powodzi zginęło ok. 4 mln. ludzi. Większość z nich utonęła (kiedy przerwany został jeden z wałów przeciwpowodziowych, w ciągu kilku godzin zginęło ok. 200 tys. ludzi), bądź zmarła na tyfus czy cholerę, których epidemie szybko rozprzestrzeniały się w ciepłym i wilgotnym środowisku. Głód wywołany powodzią doprowadził też do pojawienia się przypadków kanibalizmu pośród odciętych od pozostałych części kraju ludzi.

Tragiczne w skutkach powodzie nie omijały również Polski. Latem 1934 roku trwające 4 dni deszcze spowodowały wzrost poziomu wód w Dunajcu i Rabie, później w Wiśle. Woda zalewała tereny w pobliżu rzek, zniszczyła ok. 80 mostów i 20 tys. budynków. Utonęło 55 osób (tyle samo straciło życie w "powodzi tysiąclecia" w 1997 roku), a rekord wysokości opadów w ciągu doby nie został pobity do dziś (wynosi on 225 mm, został zanotowany na Hali Gąsienicowej).

Zobacz, jak wyglądała powódź w międzywojennej Polsce:

Katarzyna Pruszkowska