Zaśnij, maleństwo!

Weź się w garść i naucz swoje dziecko samodzielnie usypiać i przesypiać noce. Niestety potrzebna będzie silna wola twoja i partnerki. Ustalcie "zasady gry", abyście tak samo postępowali.

Oto kilka zasad, których powinniście się trzymać:
• ustalcie harmonogram czynności przed snem i codziennie się go trzymajcie, np. kolacja, kąpiel, kilka wspólnych chwil na dobranoc i dziecko idzie spać
• od dzisiaj nie kołysz dziecka do snu
• jak już włożysz dziecko do łóżeczka, nie wyjmuj go stamtąd, nawet gdyby się bardzo złościło
• pierwszego dnia daj dziecku do łóżka nową maskotkę, wybierzcie mu imię - od dzisiaj będą razem spać
• staraj się dziecku wytłumaczyć, że teraz jest czas na spanie
• powtarzaj i zapewniaj dziecko o swojej miłości, aby nie poczuło się osamotnione
• mów do niego spokojnym, ale stanowczym głosem
• w nocy nie wstawaj przy każdym jego jęknięciu - często dzieci wydają takie dźwięki w czasie snu, podawaniem picia czy głaskaniem możesz go tylko obudzić i rozzłościć, wstań dopiero, gdy będzie płakać.

Niestety na początku nauki dziecko będzie niezadowolone z takiego obrotu sprawy i nie będzie chciało zostać samo. Będzie więc krzyk i rozpacz, jednak musisz to przetrzymać. Oczywiście nie można zostawić dziecka samemu sobie, co jakiś czas wejdź do pokoju, stanowczym głosem zakomunikuj po raz kolejny, że musi się nauczyć samo zasypiać. Często dziecko ze złości może wywołać wymioty, aby zwrócić na siebie uwagę. Wówczas nie złość się, wyprowadź dziecko w pokoju, przebierz pościel, śpioszki i włóż go z powrotem do łóżeczka.

Po kilku dniach powinno już bez większych problemów zasypiać. Po kilku nocach powinno już się nie budzić w środku nocy z płaczem, ale jeśli będzie chciało pić, zakomunikuje to w spokojniejszy sposób, wypije i zaśnie.

Co do długości spania, niektóre dzieci śpią po 13 godzin. Innym wystarczy np. 11. Najważniejsze jest, czy dziecko po obudzeniu jest wypoczęte, zadowolone i nie grymasi. Wówczas wiemy, że spało odpowiednio długo.