Obtarte pięty
Na pustyni w Liwa Oasis jest 2 rano a zespół Speleo Salomon dopiero kładzie się spać.
Nie będą długo odpoczywać, bo start marszu przewidziano na 7.15. Wyczerpani są okrutnie, ale nie tylko oni. Cztery drużyny z powodów bezpieczeństwa zostały zwiezione z trasy - będą kontynuować zawody ale z 36-godzinną karą czasową.
Przez telefon słyszę zmęczone głosy zespołu: dzisiejszy etap miał trwać około 7-8 godzin, a nawet najlepszym zajął 10. Rano zaczęliśmy płynąć z żaglami ale że było pod wiatr, dość szybko musieliśmy je zwinąć. Płynąc po otwartym morzu mieliśmy wrażenie, że ten etap się nie skończy - żadnych przenosek tylko żmudne, ostre wiosłowanie, ciągła walka z falami i nabierającymi wodę kajakami. Przez 14 godzin właściwie nie było nawet chwili, żeby zjeść batona. A i tak mimo wysiłku miejscami poruszaliśmy się z prędkością 3,5 km/h.
Agnieszce i Piotrkowi (Hercikowi) porobiły się odciski na dłoniach, Artur z Piotrkiem dodatkowo mają jeszcze obtarte od sterowania pięty. To ich trochę niepokoi przed jutrzejszym trekingiem - żeby przejść 87 km i zdążyć dojść do etapu z wielbłądami (start o 13.15 w środę) prawdopodobnie będą musieli iść non-stop, bez snu. A doba marszu po piachu to nie to samo co po twardym gruncie. W dodatku muszą nieść ze sobą prawie tyle sprzętu, co mieli w kajakach, czyli śpiwory, namiot, jedzenie i wodę.
Ale są też zabawne aspekty rajdu - już pod wieczór, gdy zrobiło się ciemno, podczas wiosłowania coś uderzyło Hercika, najpierw w twarz, potem w rękę. Małe, mokre i śliskie. Po chwili wszyscy mogli zobaczyć, że z wody wyskakują setki, może tysiące latających ryb i przeskakując nad kajakami prawdopodobnie szukają kolacji. Gdyby nie zawody, część z nich skończyłaby życie na grillu.
Speleo Salomon (#7) po dwóch dniach zawodów zajmują 16 miejsce (czas: 21h 13min.), na pierwszym nadal są nowozelandczycy z Eurosport NZ (16h 55 min.), a zaraz za nimi (4 minuty różnicy) amerykanie z Nike i francuzi z Lafuma-Sport 2000 (14 minut straty do liderów).
Monika Strojny
