Curling - nawet nie sądziłeś, że może być tak eskcytujący

W grze w curling biorą udział dwie czteroosobowe ekipy. Zadaniem każdej z nich jest umieszczenie specjalnego, prawie 20-kilogramowego granitowego kamienia (czasem są nazywane czajnikami) jak najbliżej środka okręgu, znajdującego się kilkadziesiąt metrów od zawodnika wprawiającego w ruch ów kamień.

Długość torów, na których odbywają się zawody, wynosi 44,5 metra. W celu precyzyjnego umieszczenia kamienia w środku okręgu zawodnicy mogą podgrzewać przed nim lód specjalnymi szczotkami, aby zwiększyć prędkość. Ale to właśnie zamiatanie jest jedną z największych atrakcji tej dyscypliny.

Wiek rywalizujących na lodowisku nie jest najważniejszy, bo to sport dla każdego. Liczy się koordynacja ruchowa oraz siła potrzebna do szczotkowania, precyzja i dokładność.

Curling w programie igrzysk olimpijskich pojawił się dopiero w 1998 roku w Nagano (Polacy nigdy się nie zakwalifikowali). Jego sportowe tradycje sięgają jednak XVI wieku, kiedy był popularną rozrywką w Szkocji, a miejscem zabaw były zamarznięte tafle jezior, stawów i bagien. Dwieście lat później angielscy osadnicy zawieźli kamienie do gry do Ameryki Północnej. Tu szybko sport ten znalazł wielu sympatyków, szczególnie na terenach dzisiejszej Kanady.

Dla jednych, zakochanych w curlingu, to szachy na lodzie, pełne niuansów strategicznych, wymagających niezwykłych umiejętności i psychicznej wytrzymałości. Przypominają oni, że by osiągnąć fazę medalową w igrzyskach trzeba rozegrać 10 meczów. Podkreślają, że by zdobyć złoty medal, należy utrzymać koncentracje przez 800 minut. A szczotkowanie lodu - ich zdaniem - wymaga wykrzesania energii, która absorbuje serce tak, że bije ono na 90 procent swej maksymalnej wydolności.

Do gry potrzebnych jest 16 kamieni, szczotki i specjalne obuwie. Najtańsze są szczotki, które kosztują ok. 200 złotych. Co jakiś czas trzeba też wymieniać jej zużywającą się końcówkę; kiedyś to były szczotki wykonywano z... kłosów kukurydzy.